Lynn 6 weken pedagogisch project in Sri Lanka

Het echte leven in Sri Lanka, leven in een gastgezin tussen de rijstvelden

Donderdag was het zover, we gingen naar het gastgezin, in Kegalle! Ik moet zeggen dat de rit best spannend was. Van het drukke stedelijke verkeer, gingen we steeds meer naar groene, bergachtige gebieden. We wisten niet waar we zouden eindigen. Vooral het laatste stuk maakte het spannend, toen we echt in de middle of nowhere waren met smalle kronkelende bergweggetjes, waarbij we niet zagen waar we waren, doordat het al donker was. 'Now we are pretty close to the village.' hoor ik Bandula, onze contactpersoon, nog zeggen. Oeff zou het in zo'n klein huisje in de bossen zijn zoals waar we nu rijden? Ook werd het Internet signaal en bereik op de mobiel steeds zwakker. We hoopten nog wel wat Internet te hebben in het dorpje, zodat we nog wel contact konden houden. Maar helaas, we waren op de bestemming en de verbinding was weg. Daar ben je dan...

Ontvangst in het dorp

Toen we uitstapten werden we verrast. Heel het dorp zat daar, om ons te verwelkomen. Dat was niet wat we hadden verwacht!! :o Ook de dorpskinderen stonden er, en gaven ons mooie orchideeën. We konden toen gaan zitten. We voelden ons wat ongemakkelijk. Hele speeches werden er gehouden in het Sinhalees. Wat wij niet konden verstaan. Maar ze legden uit wat onze plannen waren deze week en wat we kwamen doen. Soms vertaalden ze het even in het Engels. Ze waren iig heel blij dat we bij hun wilden komen.

Nadat dat voorbij was mochten we kennismaken met ons gastgezin, waarin ook 2 kinderen van 5 en 7 jaar wonen. 5 jaar geleden hadden ze ook vrijwilligers zoals wij in huis gehad. We merkten meteen dat de manier van begroeten hier anders gaat, ze geven elkaar een soort van omhelzing in plaats van een hand ofzo. We liepen daar een huisje binnen, waar thee klaar stond en allerlei Sri lankaanse zoetwaren. Het was best lekker, al was het wel erg zoet. Het is in Sri Lanka of zoet, of pittig, hebben we gemerkt.

We hadden niet veel tijd om te drinken, we moesten naar het huis toe waar we zouden verblijven. Dat was iets verderop. We hadden echt geen flauw idee waar we waren. Het huis leek best oké, maar heel simpel. In de woonkamer ligt een mooie vloer, maar de rest van het huis is beton. Bij onze kamer hebben we alleen een gordijn ervoor hangen als deur, al gingen ze later ook een deur plaatsen, of Nouja, een plank hout. De muren lopen niet helemaal tot aan het dak, maar het is open. Het is even wennen. Verder lopen er ook heel erg veel mieren. Even vroegen we onszelf af waar we aan begonnen waren.

Het leven tussen de rijstvelden

Maar de volgende ochtend was dat gevoel al wat minder, toen we nadat we echte Sri lankaanse thee op de kamer gekregen hadden (thee met melk en suiker) naar buiten liepen en eindelijk zagen waar we waren. We zitten midden tussen de rijstvelden!! Wauw wat is het daar mooi. Alsof je uit een ansichtkaart stapt. We werden meteen door de kinderen meegenomen een stukje verderop, waar we mensen bezig zagen in de rijstvelden, met ossen. Gaaf om te zien!

Sri lankaans ontbijt met rijst

Daarna moesten we ontbijten. In plaats van brood kregen we een typisch Sri lankaans ontbijt, met rijst en curry (een soort saus) en aardappel. Gelukkig hadden ze ook niet pittige saus. Ik moest even wennen weer aan de warme maaltijd in de ochtend, ik krijg dat normaal niet naar binnen.

Met ons aten ook de kinderen. Het contact met hun was eerst nog wat lastig omdat ze geen Engels kunnen. Zij brachten ons na het ontbijt naar de pre-school waar we zouden gaan werken.

Montessori Pre-school

De kinderen waren aan het bidden toen we aankwamen. Ook hier begint de dag daarmee. Daarna werden we wat overvallen toen de kinderen hun tekenspullen tevoorschijn haalden en één voor één naar ons toe kwamen. Ik dacht dat ze wat wilden laten zien, maar het was de bedoeling dat wij iets gingen tekenen voor hun, wat zij konden inkleuren. Onverwacht moesten we dus wat tekeningetjes uit de mouw schudden. Ze gingen het allemaal inkleuren en daarna aan ons laten zien, super leuk om te zien! :D

Dansen met de pre-school kinderen

Daarna was het tijd om te dansen, ze moesten oefenen voor iets in december. Er werd aan ons gevraagd of wij konden dansen ook. Nou zijn onze dansskills helaas niet zo goed, haha. We gingen eerst kijken naar de dans van hun. Toen werd gevraagd aan ons om met hun mee te doen. Oeff terwijl de ouders (die al die tijd bleven wachten) keken en lachten om ons (en wij om onszelf) , gingen we mee dansen xD wel heel leuk!! Het is een goede manier om uit de comfort zone te stappen.

Dat dansen duurde best wel lang en ze deden meerdere dansen. Heel anders allemaal als in Nederland, het gaat ook best langzaam.

Nadat ze gingen ontbijten om half 11 (met rijst en met de handen uiteraard) , was het speeltijd. Ze hebben best een grote speeltuin met speeltoestellen. De kinderen gingen ons later wat uitdagen (om bijv. Tikkertje te doen) en soms werden we aan onze hand meegenomen als ze iets met ons wilden doen.

Volleyballen en cricket met de dorpsbewoners.

Om 14:15 moesten we, nadat we weer geluncht hadden, Engelse les geven aan pubers vanaf 12 jaar. Hier hadden we ons niet op voorbereid. Maar toen we er aankwamen bleek er niemand te zijn. Toen zijn we met wat kinderen gaan volleyballen (gewoon over spelen, niet op het volleybalveld die ze ook hebben.). Later sloten er ook vrouwen aan. We merken dat volleybal hier vaak gedaan wordt, ze kunnen het allemaal heel goed!!

Het was leuk om op zo'n manier met de mensen in contact te maken en lol te hebben.

Communicatie

Soms is het wel wat ongemakkelijk hier. Weinig mensen kunnen Engels. De moeder van het gezin spreekt in het Sinhalees tegen ons, terwijl we er niets van verstaan. (en zij verstaat ook echt geen Engels) De kinderen kunnen ook allemaal geen Engels. Ze praten soms ook in het Sinhalees tegen ons. De enige manier om met hun te communiceren is tot nu toe door het spelen van spelletjes met hun en lol te hebben met elkaar.

We leren wel woordjes Sinhalees, maar het is heel moeilijk en ik kan het bijna niet onthouden.

In de steden en onderweg spreken best veel mensen Engels, dat is fijn.

Over communicatie gesproken, dat is hier sowieso ook anders dan in Nederland. Normaal als je 'ja' knikt ofzo, weten we dat je 'ja' bedoelt, en nee schudden betekent nee. Maar hier in Sri lanka is het omgedraaid, als ze nee schudden of zeggen, bedoelen ze ja. Dat is wel wennen en zorgde vooral in het begin voor verwarring. Ook noemen ze alle vrije dagen 'holiday', ook de weekenden. Wat voor ons vanzelfsprekend is, hoeft hier dus niet zo te zijn.

Ook stellen ze hier overal dezelfde vragen, over hoeveel broers of zussen we hebben, wat onze ouders voor werk doen, wat voor werk we zelf doen en of we getrouwd zijn. Hier hebben ze niet zulke grote gezinnen, vaak 2 kinderen. Trouwen doen ze rond hun 25e. Hier in de omgeving is rubber, rijst en bananen een grote inkomstenbron.

Dat hebben we ook gemerkt, om 2:30 in de nacht is er ineens iemand wakker in huis. We hoorden allemaal geluiden en het licht in de ruimte hiernaast ging aan. Ik vroeg later wat dat was, maar de man moet vaak in de nacht rubber van bomen halen. Daarom is hij in de nacht wakker.

Soms is het nog wel wennen om in een gastgezin te wonen. De mensen zijn wel aardig, hoewel die moeder niet echt leuk is vind ik. Maar die kan ook geen Engels en wil teveel voor ons bepalen. Wanneer we eten, drinken, douchen of slapen bijvoorbeeld, terwijl ik dat zelf wil bepalen wanneer en hoe snel ik dat doe. Dat is even wennen, ik houd daar niet zo van. De kinderen willen ook vaak aandacht. Dat is wel leuk. De dochter van de moeder woont ernaast en kan dus wel Engels,zij kookt voor ons. En communiceert met ons.

Kandy

Dit weekend zijn we naar Kandy geweest. Daar zal ik nog apart een x wat over typen. Omdat in de village geen Internet is, alleen heel zwak soms op de telefoon, typ ik dit op mijn mobiel. Dat is niet heel erg praktisch dus ik probeer vrijdag als we weer op pad gaan en in een hotel met Internet zitten, wat te plaatsen. Dan plaats ik ook een video van hier in de village die ik op de eerste dag in de village gemaakt heb.

Reacties

Reacties

yolande

Heel trots op jullie. Prachtige eerlijke tekst. Hondai.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Commundo