Lynn 6 weken pedagogisch project in Sri Lanka

Einde van het villageprogram. Bijna terug van de rijstvelden naar de drukke stad.

Inmiddels zit onze periode in de village er alweer bijna op. Het was er erg leuk. We hadden er veel contact met de kinderen ook en konden veel lol met ze maken.

Eten

We kregen drie keer per dag rijst of noodles. Dat was even wennen. Maar nu vind ik het niet zo erg meer, ookal verlang ik wel naar een boterham in de ochtend en middag. We krijgen soms brood bij het avondeten, voor bij de rijst. Het eten was vaak wel heel lekker. Vaak rijst of noodles met dhal, tomaat, worteltjes, boontjes, aardappel, diverse curries en pompoen. Voor mij hield ze gelukkig rekening met spicy food. Als het spicy is, dan is het wel echt spicy. Bij mij gaat dan mijn mond helemaal branden. We aten helaas nooit samen met het gezin. De kinderen aten soms wel mee. Ze eten hier sowieso niet samen. Vaak eten ze voor de tv met hun bord op schoot. Ze eten natuurlijk met hun handen. Soms kregen we in de ochtend wel eens Hoppers, dat is een soort van kommetje van gebakken ei, ik heb geen idee hoe ze dat maken. Daar kreeg ik geen duidelijk antwoord op. Het is wel echt super lekker, we eten het met suiker, jam of boter. We waren altijd blij als we dat kregen ipv rijst.

Verder drinken we ook veeeel thee hier. Meestal met suiker erin. 's ochtends krijgen we thee met melk en suiker op onze kamer geserveerd. Dat vind ik wat minder lekker.

Onze bezigheden in de village

Iedere ochtend gaan we naar de pre school. Als we aan het omkleden zijn komen de kinderen van het huis vaak al bij ons kijken. We gaan dan om 7:45 ontbijten (uiteraard rijst) en om 8:20 lopen we samen met de jongste (5 jaar) naar de pre school verderop. Zij neemt, net als de andere pre school kinderen, altijd een bakje met mooie bloemetjes mee, die ze neerzetten wanneer ze bij de pre school gaan bidden.

Daar aangekomen komen vaak al kindjes naar ons toe. Die willen vaak op schoot zitten. Ook zijn alle ouders er dan nog, die gaan meestal later weg. Kinderen van de pre school moeten vaak nog best een eind lopen naar de school. Als het regende kwamen ze soms met een tuktuk. Die wordt hier trouwens veel gebruikt. Sommige mensen hier hebben hun eigen tuktuk. Een keer gingen we zelfs vanaf de pre school met de tuktuk naar het huis toen het regende, terwijl het denk ik 50 meter verderop is ofzo.

Dansen met de pre school

Er werd in deze week echt veel gedanst, omdat ze moeten oefenen voor een concert op 20 december. Wij deden vaak mee. Sommige dansen waren best gek. Leek een beetje op een kippen/vogeltjesdans. Als wij dan mee deden moesten de ouders vaak lachen haha. Soms bleven die kijken namelijk. Maar het was wel leuk om mee te dansen, anders zaten we alleen maar te kijken.

Chaos momenten en Hokey Pokey

Soms was het ineens chaos bij de pre school. Dan was de juf ineens weg of waren met andere dingen bezig. Dan gingen wij vaak maar de Hokey Pokey dans en If you are happy and you know it doen met de kinderen. Dat vinden de kinderen zelf echt super leuk en ze vragen er ook vaak zelf om. Ze doen dan ook echt allemaal heel goed mee. Achteraf zongen ze tijdens het spelen ook nog iedere keer de Hokey Pokey, echt leuk!! Ze konden het ook steeds beter uitspreken. Vaak gingen ze na afloop van onze twee liedjes uit zichzelf met de hele groep nog een liedje doen die zij kennen. Dat is bij hun echt leuk, je hoeft er geen startsein voor te geven, ze doen het zelf en iedereen doet mee. Wel wordt het vaak 'gecoördineerd' door dat jongste meisje uit ons gezin.

Dat dansen was iig wel goed om ze bezig te houden. Zeker omdat we hun taal niet spreken. Ik zou vaak wel willen dat ik hun kon verstaan, omdat ik wil weten wat ze allemaal zeggen. Maar behalve was sinhalese woordjes (rasai=lekker, hondai=goed, wahinoa=regen, la senai=mooi, Sube ude sena=goede morgen, sube de havela=goede middag, sube de ratria=goede avond en tellen van 1-10 in het Sinhalees ) kan ik er niets van verstaan.

Wat ons verder opviel was dat er veel voorgekauwd wordt voor de kinderen. Zoals bij het tekenen, dan wordt er voor de kinderen getekend en gaan zij het alleen inkleuren. Wij moesten dus heel vaak tekenen voor hun. Toen wij schudmuziekinstrumenten met de kinderen gingen maken, hebben we ze zelf laten tekenen, maar dat ging niet zo makkelijk in het begin, dat zijn ze niet gewend. We moesten met handen en voeten uitleggen ook aan de juf die totaal geen Engels kan, dat we ze zelf wilden laten tekenen. Toen ging de juf alsnog iets voor doen, waardoor de kinderen dat namaakten. Gelukkig gingen ze daarna wel zelf ook andere dingen tekenen. Sommigen kunnen heel goed tekenen. Jammer dat het zo uit handen genomen wordt.

Optreden met de pre school kinderen

Afgelopen maandag kregen we ineens te horen dat wij woensdag (vanavond dus) ook een dansoptreden moeten doen met de kinderen, dan is er een optreden van de pre school. We mochten zelf een dans verzinnen. Omdat we maar 2 ochtenden hadden om het met de kinderen te oefenen, kon het geen moeilijke dans zijn. We kozen voor de kabouterdans. Het is vooral leuk omdat het typisch Nederlands is en een kinderdans. Het oefenen ging best goed. Vanavond gaan we het optreden doen met de kinderen, we zijn benieuwd. Gelukkig kon ik op mijn mobiel het liedje van de kabouterdans downloaden en had ik mijn speakertjes mee, die kwamen nu erg goed van pas. :D

Engelse les geven

Ook hebben we 3 keer een Engelse les gegeven van 2 uur, aan kinderen uit de village. Dit waren 6-10 kinderen van tussen de 6 en 14 jaar. Er werd gezegd dat hun Engels heel zwak is (meer wisten we niet), dus we begonnen gewoon bij het begin. Ze bleken alleen al best veel te kunnen, maar vooral verlegen te zijn bij het spreken. Dat maakte het dus wel moeilijker voor ons. Het was vaak even improviseren. Maar toch ging de Engelse les best wel goed eigenlijk. De vrouw van het gastgezin was er meestal bij en kon soms vertalingen geven in het Sinhalees. Dat hielp wel.

Maar toch is dat lesgeven niet echt mijn ding. Al waren het wel leuke kinderen om les te geven. De oudsten wilden vanalles vragen enzo en vonden het super leuk om ons te leren kennen.

Het weer

Hier in het midden van het land regent het wel veel. Een tijdje was er weinig regen, maar de laatste tijd regende het vooral in de middag. Het was dan in de ochtend droog en zonnig en in de middag regen. Soms viel wel eens de stroom uit door de vele regen. Dan moesten we met een zaklamp douchen en in de woonkamer zitten. Soms was dat wel leuk, dan gingen we in het donker in de woonkamer dansen en zingen met de kinderen.

Maar ondanks de regen is de temperatuur hier wel lekker, rond de 25-30 graden. Als de zon schijnt is het er wel heel warm.

Qua beestjes hier valt het trouwens wel mee, ik had veel insecten enzo verwacht. Nu hadden we alleen een keer een grote kakkerlak, een kleine kakkerlak op mijn klamboe, grote spin en gekko's. Ohja en niet te vergeten de duizenden mieren die alles vinden. Dat hebben we hier wel geleerd: laat geen eten liggen. De mieren kruipen zelfs in een afgesloten koffer, rugzak en mini miertjes presteerden het zelfs om in een dichtgeknoopt plastic zakje te kruipen, waar ik koekjes in had bewaard. Die kon ik dus weggooien helaas. Ik durf hier niets meer open te maken zonder dat het in één keer op gaat, haha.

Verder leven hier ook wilde apen. Tijdens een wandeling door de village kwamen we ook apen tegen. En in het bos hiertegenover zag ik apen slingeren. Wel heel leuk.

Morgen gaan we eerst naar de Elephant Orphanage hier vlakbij en daarna terug naar Moratuwa, waar we eerst zaten. Daar hebben we eigenlijk ook wel weer zin in, Ookal gaan we de kinderen en mensen hier wel missen. Maar daar is weer meer binnen handbereik. Qua winkels en Internet. Internet was heel zwak hier, viel telkens weer weg. Alleen op bepaalde plekken in huis hadden we Internetbereik. Als afsluitende middag hier, hebben met de kinderen en mensen hier kruidnoten/strooigoed gegeten die ik meegenomen had vanuit Nederland, leuk om die gezichten te zien toen ze het gingen eten, ze kennen dat natuurlijk niet. Ze vonden het wel super lekker.

Reacties

Reacties

yolande

Hoi Lynn, prachtig beeldend en eerlijk beschreven. Jullie Sighalees is al heel aardig. En dan nu de Adams Peak. Harrie harrie.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Commundo