Adam's Peak, bijzondere uitdaging en overwinning

Één van de grootste uitdagingen en must see bezienswaardigheden, is de Adam's Peak. Dat is een grote berg waarvandaan je vanaf de top een geweldig uitzicht hebt over de omgeving. Het mooiste beeld heb je echter als je de zonsopkomst ziet vanaf de top. Daarom dien je 's nachts al de berg te trotseren.

Het was wel een flinke tocht naar de Adam's Peak toe, met de taxi waren we vrijdag 11 december 4,5 uur onderweg vanaf het huis van Lenneke en Margo, waar we eerst heen gingen (omdat we daarvoor ook nog de VISA moesten verlengen in Colombo). We vertrokken vanaf hen om 22:10. We kwamen om 2:30 aan. In de taxi heb ik zelf nog iets van 2 uurtjes geslapen (hoe ik dat voor elkaar kreeg weet ik niet, gezien de enorme hobbelwegen) Ik was er wel blij mee omdat we dus een nacht door moesten halen. We startten toen de tocht. De Adam's Peak moet je beklimmen met 5500 traptredes. Daarbij waren er veel ongelijke treden. Hoge en lage tredes en vaak lange trappen achter elkaar. We liepen met een zaklamp omdat er totaal geen licht is. Al was mijn zaklamp voldoende om goed te kunnen zien, gelukkig. Het was verder ook echt kraakheldere lucht met een enorme sterrenhemel, wauw dat was mooi om te zien. Jammer dat je sterren niet goed op de foto krijgt.

Flink afzien, doorzettingsvermogen werd op de proef gesteld

Ik moet zeggen dat het flink afzien was voor mij. Ik merkte dat ik het wel zwaar had ermee, mijn ademhaling kreeg ik maar niet goed onder controle en het was zwaar, zoveel trappen. Ik had het uiteindelijk echt gehad. Maarja ik kon moeilijk terug, dus ik zette door. Al werden Lenneke, Margo en Dirkje volgens mij wel gek van mijn klaag-modus tijdens de tocht, hahah, sorry! :-P Gedurende de tocht waren er tussendoor wel rustpunten. We kregen op een punt ook een polsbandje bij een tempel. Leuk als herinnering, ik heb hem nu nog steeds om! Ook waren er punten onderweg waar je water en eten kon kopen, wat wel nodig was. Je zweette er behoorlijk en ik dronk daardoor ook flink veel, denk dat ik in die hele tocht wel 2 liter water heb gedronken. Als ik dat niet deed zou ik omvallen. Ik had al veel pauzes nodig tijdens het traplopen, die nam ik zelf ook, want ik wilde naar mijn lichaam luisteren omdat ik het anders echt niet vol zou kunnen houden. (5500 traptredes omhoog is niet niets.) De rest wachtte op bepaalde punten op mij.

De laatste paar honderd meter waren het zwaarst. Het waren stijle trappen, gelukkig wel met trapleuning. Die hielpen mij, ik heb mij letterlijk naar boven moeten takelen. xD De rest was al iets eerder boven, ik deed het op mijn eigen tempo. Ik vond het best goed dat ik binnen 3 uur boven was, om 5:30! Dat is een hele nette tijd. Oh wat was ik blij toen ik aan de top was, het voelde als een overwinning, trots! Blij dat ik doorgezet was. Het was er wel cooler, gelukkig had ik een jasje mee. Zeker omdat je zoveel zweet, koel je daar snel af. Een jasje of vest was dus wel nodig om niet ziek te worden.

Het was trouwens niet het hoogseizoen voor het beklimmen van de Adam's Peak, dus er waren niet heel veel mensen. Al kwamen we wel ook Nederlanders tegen en vele andere toeristen, wel fijn om meestal meerdere mensen tegen te komen. Maar het schijnt dat er tijdens de piek-dagen duizenden meer toeristen komen om de Adam's Peak te beklimmen. In deze periode valt er vaak regen, is het bewolkt, en kan het soms onveilig zijn. Maar hier hebben wij helemaal niets van gemerkt. Het was de volledige tocht droog en zelfs een heldere lucht.

Zonsopkomst op de top van de Adam's Peak

De zonsopkomst was echt heel mooi. je zag de oranje gloed van de zon langzaam over het landschap verschijnen. Wel was het wat jammer dat het wat bewolkt was geworden, maar ondanks dat was het toch nog mooi en de bewolking werd later ook wel wat minder.

Afdaling

Na 3 kwartier zijn we weer terug naar beneden gelopen. Ik moet zeggen dat ik de afdaling veel minder zwaar vond dan naar boven, maar toch was ook het afdalen niet heel fijn. Zodra ik stil stond merkte ik dat mijn knieën begonnen te knikken. Mijn benen hadden het flink te verduren gehad tijdens de weg naar boven. Tijdens het afdalen zagen we mensen omhoog lopen met zakken met eten en andere spullen op hun nek, die ze waarschijnlijk naar die verkooppunten moesten brengen. We hadden spontaan medelijden met die mensen. ZItten wij te klagen over de beklimming van de Adam's Peak, terwijl zij het zelfs met een lading op hun nek doen! Bij de afdaling zagen we wel heel veel mooie uitzichten, die we tijdens de klim omhoog in het donker niet zagen.

Na 2,5 uur bereikten we de taxi. Toen voelde ik mij wel heel trots, ik besefte mij niet dat ik dit gewoon gedaan had, even 5500 traptredes op en af lopen!.

Weekendje bijkomen aan het strand in Hikkaduwa

Om bij te komen van de Adam's Peak hadden we een weekend geboekt in een hotel bij het strand, in Hikkaduwa. Hier zaten ook een aantal huisgenoten van Lenneke en Margo op dat moment, die de dag ervoor de Adam's Peak gedaan hadden. We moesten 6 uur rijden met de taxi (die op ons had gewacht die volledige 6:15 u dat we onderweg waren bij de tocht) naar het hotel. Maar jeetje dat was wel fijn, om zo even bij te kunnen komen, een weekendje op het strand. We hebben er ook nog beachvolleybal gedaan met de huisgenoten van Lenneke en Margo. 's middags en 's avonds konden we ook op het strand eten. Dat was wel heel lekker!

Spierpijn

Ik merkte zondag wel dat mijn spierpijn echt best erg werd. Ik voelde mijn beenspieren goed. Het was dus een flinke work-out. Maar zeker de moeite waard! Ondanks dat ik tijdens de tocht eigenlijk spijt had dat ik eraan begonnen was (mijn conditie is namelijk niet top omdat ik niet veel sport). Dat was naderhand wel over, ik heb er zeker geen spijt van dat ik het gedaan had.